Over Ted Van Lieshout
Theodorus Adrianus (Ted) van Lieshout (Eindhoven, 21 december 1955) is een Nederlandse schrijver, dichter, scenarist en beeldend kunstenaar.

Jeugd

Ted van Lieshout werd geboren op 21 december 1955 in Eindhoven in een gezin van twaalf kinderen. Hij was het tiende kind van zijn vader en het tweede van zijn moeder: zijn vader was weduwnaar met acht kinderen toen hij hertrouwde en nog eens vier kinderen kreeg. Ted van Lieshout verloor zijn vader een maand voor zijn achtste verjaardag. Hij schreef 'Begin een torentje van niks' over het opgroeien zonder vader. Voor deze bundel kreeg hij de Gouden Griffel in 1995. Enkele jaren later kreeg hij een relatie met een volwassen man. Hierover schreef hij het boek 'Zeer kleine liefde' (1999), dat werd bekroond met de Nienke van Hichtumprijs, en de roman 'Mijn meneer'. Over de totstandkoming van deze roman uit 2012 werd een documentaire gemaakt: 'Ik zal uw naam niet noemen', uitgezonden op 7 (herhaling op 12) februari 2012 in de documentairereeks 'Het uur van de wolf' bij de NTR.

Carrière

Op zijn negentiende ging Van Lieshout aan de kunstacademie te Amsterdam studeren. In datzelfde jaar werden er zes van zijn gedichten gepubliceerd in een debutantenbundel. Vijf jaar later ging hij aan de slag als gediplomeerd illustrator en grafisch ontwerper.

Zijn werkzaamheden bestonden voornamelijk uit het ontwerpen van boekomslagen voor uitgeverijen en het maken van tekeningen voor kranten en tijdschriften. In 1984 verschenen zijn eerste gedichten en verhalen in "De Blauw Geruite Kiel", de kinderkrant van Vrij Nederland. Twee jaar later (1986) kwam hij met zijn eerste boeken op de proppen : de jeugdroman “Raafs Reizend Theater” (Van Goor) en de eerste dichtbundel “Van verdriet kun je grappige hoedjes vouwen” bij Leopold. Inmiddels heeft hij meer dan vijftig boeken geschreven, die meerdere malen bekroond werden.

Sinds 1984 schrijft Van Lieshout scènes en liedjes voor verschillende televisieprogramma’s zoals Sesamstraat en (van 1988 tot 2008) Het Klokhuis. Voor de NCRV schreef hij het hoorspel “Kabouters bestaan niet, tenzij ze bestaan”. Hij had een belangrijk schrijversaandeel in de NPS-serie "De Mankementenshow" en schreef mee aan de series "Vrienden voor het leven" en "De André van Duinshow". Voorts schreef hij de korte televisiefilms “Ben stout...” en “Toyboy”. Daarnaast schreef en bewerkte hij liedjes voor Jenny Arean, Karin Bloemen en Lenette van Dongen.

In 2004 en 2005 was Ted van Lieshout de vijfde Leonardohoogleraar aan de Universiteit van Tilburg. Deze leerstoel, voor dubbeltalenten, werd eerder bekleed door Hugo Brandt Corstius, Rutger Kopland, Jan Terlouw en Leo Vroman.

In 2006 was hij gastcurator bij het Rotterdamse kindermuseum Villa Zebra, waarvoor hij de tentoonstelling "Bang Bootje" ontwierp.

In 2009 werd de driejaarlijkse Theo Thijssenprijs (60.000 euro) aan hem toegekend voor zijn hele oeuvre.

De afgelopen jaren werkte hij mee aan drie voorstellingen van Muziektheatergezelschap MaxTak. Twee van de liedjes uit de voorstelling "Ik en de koningin" werden genomineerd voor de Willem Wilminkprijs voor het beste kinderlied. "Onberispelijk" won de prijs.

In 2012 kreeg hij een Zilveren Griffel en de Woutertje Pieterseprijs voor zijn innoverende dichtbundel "Driedelig paard". In dat jaar verscheen ook het eerste deel van de prentenboekenserie die hij maakt met illustrator Philip Hopman over een kleuter die een boerderij runt: "Boer Boris". In 2016 verschijnt het achtste deel: "Boer Boris gaat naar Oma". Het tweede deel, "Boer Boris gaat naar zee", is Prentenboek van het Jaar 2015; het derde deel, "Boer Boris in de sneeuw", werd in 2014 onderscheiden met een Vlag en Wimpel.

In 2014 en 2016 behoorde Ted van Lieshout tot de eindgenomineerden voor de "kleine Nobelprijs", de Hans Christian Andersen Award, een internationale prijs voor kinder- en jeugdliteratuur.

Karakteristieken

Een typisch kenmerk van de gedichten van Ted van Lieshout, is dat ze herkenbaar overkomen. Ze handelen over dagelijkse dingen, maar hij weet ze door zijn schrijfstijl een speciale toets te geven. In het gedicht "Moeders" bijvoorbeeld, staat in de zevende versregel dat de ik - persoon zijn moeder 'voorbij elleboogt'. Op poëtische wijze zegt Van Lieshout hier dat het kind in tegenstelling tot zijn moeder vooruit wil gaan en niet wil blijven stilstaan bij de tijd. Typerend is tevens de melancholie. In zijn gedichten kijkt hij vaak terug naar vervlogen tijden. Deze jeugdherinneringen zijn herkenbaar voor zijn lezers. Iedereen kan zich wel een moment voor de geest halen zoals in het gedicht “Zomer”: een mooie dag aan zee als kleine jongen of meisje en zorgeloos genieten van de zon, de zee en het strand. Ted van Lieshout put veel inspiratie uit zijn eigen leven en er is dan ook een autobiografisch karakter te vinden in zijn gedichten. In de meeste gedichten zijn enjambementen en versbrekingen terug te vinden. Zij zorgen ervoor dat het gedicht in één vloeiende lijn kan gelezen worden. Typerend zijn vooral de tekeningen die men bij de gedichten kan terugvinden. Zij geven letterlijk of symbolisch de inhoud van het gedicht weer.

---

Bron: nl.wikipedia.org/wiki/Ted_van_Lieshout