Over Annejoke Smids
In het dorp Minnertsga, waar ik geboren ben en tot mijn tiende heb gewoond, woonden we aan de Havenstraat. En dat was het ook echt, want erachter was een kanaal waar de bietenschepen altijd kwamen. Als die uitgeladen werden, was het daar altijd heel glad van de modder en was het oppassen dat je niet in het water viel. Ik herinner me ook nog dat we 's zomers altijd de velden introkken en dat mijn oudste broer daar ging polsstokspringen. Ik liep daar rond met mijn vriendinnetjes en wat we precies deden, weet ik niet meer, maar we waren zo vrij als vogeltjes.

Ik was een vaste bezoeker van de bibliotheek in het dorp,die maar drie dagen per week open was en waar je maar vier boeken mee mocht nemen. Ik rende dan 's middags uit school naar de bieb, haalde vier boeken, rende naar huis, las ze uit en ging meteen voor de volgende vier. Daarna ging ik met mijn vriendinnetjes spelen, want vier boeken op één middag was wel weer genoeg. Bovendien moest ik weer drie dagen wachten voor ik nieuwe kon halen.

Van lezen en schrijven heb ik dus altijd gehouden, en het was dan ook een droom die uitkwam, toen in 2003 Piratenbloed uitkwam. Het was helemaal geweldig, precies wat ik altijd had gewild. En nu, toch alweer een paar jaartjes verder, vind ik het nog steeds leuk om mijn eigen boeken in de winkel te zien staan.

Wat doet een schrijver eigenlijk?

Hierboven zie je een foto van mij, liggend in een weiland ergens bovenin Groningen, druk aan het werk. Het lijkt misschien wel heel ontspannen, maar dat is het schrijven van boeken allerminst. En het nadenken is misschien wel het moeilijkste deel, dat bovendien het meeste tijd kost. Vaak nog meer dan het schrijven zelf. Als het goed gaat, is het geweldig, en als het niet wil is het geweldig naar.

Ik schrijf spannende verhalen die zich afspelen in de geschiedenis. Er komen altijd dingen in mijn verhalen voor die echt zijn, en daar doe ik dus veel onderzoek voor. Op het eiland Madagascar uit Piratenbloed waren in de 17e en 18e eeuw ook echte piratennederzettingen, net als in mijn boek, en ook over hoe die overvallen nu precies gingen heb ik veel gelezen. Baron Guy de Tarascon uit De Zwarte Baron is gebaseerd op een duistere figuur die echt bestaan heeft, ook rond 1400 net als in mijn verhaal en hij heette Gilles de Rais. Belladonna speelt zich af in Venetië en daar hadden ze vroeger een rare manier van rechtspreken. Als je dacht dat je buurman zijn belasting niet betaalde, kon je dat in een anonieme brief schrijven en in een speciale brievenbus doen. Dat vond ik een mooi (maar wel onrechtvaardig) gegeven en dat heb ik ook in mijn boek gebruikt. Dat soort dingen ondek je als je onderzoek voor je boek gaat doen en dat kan je op hele goede ideeën brengen.

Maar het belangrijkste aan een verhaal zijn natuurlijk de hoofdpersonen en wat er met hen gebeurt. Die probeer ik altijd zo levendig en echt mogelijk te maken. Ik vind het leuk als mijn lezers het gevoel krijgen dat ze iemand uit mijn verhaal een beetje kennen. En misschien vragen ze zich wel af wat zij zouden doen in zijn of haar plaats.

Hoe begin je?

Dat is natuurlijk voor iedereen verschillend, maar ik begin meestal met losse beelden, vaak van personen of gebeurtenissen. Later bedenk ik er een plaats bij waar het verhaal zich goed zou kunnen afspelen. Soms ligt het voor de hand, zoals bij Rome bij Meester van de Schaduw. In de tijd dat mijn boek zich afspeelt gebeurde het daar namelijk allemaal op het gebied van de schilderkunst, en het is bovendien een hele mooie achtergrond. Hoe langer je over een verhaal nadenkt, hoe meer het begint te groeien. En dat kan soms lang duren! Maar na een tijdje komen de verbindingen tussen de onderdelen van het verhaal. Als ik zover ben begin ik aantekeningen te maken over de personen en ga ik dingen opzoeken over de tijd waarin mijn verhaal zich gaat afspelen. Ik maak lijstjes met namen zodat ik daar uit kan kiezen zodra een nieuw personage zich aandient.

Inspiratie

Waarom komen ideeën vandaan? Dit is een vraag die kinderen me vaak stellen. Overal vandaan, zeg ik dan. Uit boeken, van tv, internet of gesprekken die je ergens opvangt, of iets dat iemand je vertelt. Soms lees je ergens iets en dan ben je benieuwd hoe het verder gaat. Als je het niet kunt vinden, en dus maar zelf gaat verzinnen kan dat tot hele mooie verhalen leiden. Tot nu toe spelen al mijn verhalen zich af in het verleden. Dat komt omdat er altijd wel periodes of historische figuren zijn waar ik meer van wil weten of waar ik een mooi verhaal om heen wil verzinnen. Het is een onuitputtelijke bron van mooie verhalen.

Moet je van een boek iets leren?

Eigenlijk leer je altijd wel iets van het lezen van een boek, of je dat nu wilt of niet. Soms leer je om dingen eens van een andere kant te bekijken, zoals met Piratenbloed. In dit boek zie je de wereld vanuit de piraten en na een tijdje vraag je je misschien af of ze echt wel zo slecht zijn als je eerst dacht. En of 'gewone' scheepslui eigenlijk wel zoveel beter waren. Maar het allerbelangrijkste aan een boek blijft toch dat het leuk is om te lezen. Dat je er helemaal in op kunt gaan en even alles om je heen vergeet. Dat is het soort boeken dat ik zelf leuk vind en ik hoop dat jullie dat ook van mijn boeken zullen vinden!

---

Bron: http://www.annejokesmids.nl/2-over-annejoke