Biografie
Annemarie Oster
Over Annemarie Oster
Annemarie Oster werd in 1942 geboren in Den Haag. Destijds zaten haar toneelspelende ouders bij Het Residentie Toneel. Haar vroege jeugd bracht zij door in Den Haag, daarna in Amsterdam. Inmiddels speelde het drukbezette echtpaar bij “Comedia”, daarna “De Nederlandse Comedie”. De dochter verhuisde naar pleegouders in respectievelijk Leusden en Amersfoort.
Vanaf haar vijftiende woonde ze opnieuw bij haar moeder in Amsterdam waar zij het gymnasium bezocht. Maar niet lang. Zwitserse en Engelse kostscholen volgden. En daarna de toneelschool. Toch ging zij niet aan het toneel. Maar –vooralsnog- naar de radio. Daar was zij een paar jaar omroepster bij de VPRO. Dit speelde zich af in de nadagen van de dominees. Allengs werd de kleine maar dappere zendgemachtige geinfiltreerd door ruimer denkenden. Via een satirisch programmaatje waarvoor zij op eigen teksten diverse zangeressen parodieerde,werd Oster ontdekt voor de televisie. In haar debuut “Door de ogen van Annemarie Oster” (ergens in de jaren zestig) liet zij, behalve horen ook zien hoe o.a. Liesbeth List, Brigitte Bardot en Rika Jansen hun kunsten stonden te vertonen.
Naar aanleiding hiervan engageerde Dimitri Frenkel Frank haar voor het VARA-televisieprogramma “Hadimassa” waaraan zij vijf seizoenen mee zou werken. Daarin zong zij (de titelsong) en speelde zij, in sketches (met Ton van Duinhoven, Wim de Bie en Kees van Kooten) vrouwen in alle soorten en maten en van alle leeftijden. In de tussentijd nam zij op het toneeltje van cabaretgezelschap Lurelei, naast o.a. Sylvia de Leur en Gerard Cox, de rol op van Jasperina de Jong.
In die zelfde tijd maakte zij een langspeelplaat met eigen liedjes “Liefde op het laatste gezicht” waar een televisieprogramma van werd gemaakt. En samen met haar vader Guus Oster en Willeke Alberti (’69) presenteerde zij Het “Grand Gala du Disque” waar zij haar toekomstige echtgenoot John Vis ontmoette. In 1970 trouwde zij, kreeg kinderen en hield, na nog 1 seizoen “Hadimassa”, op met televisie en cabaret.
In de loop der huwelijksjaren legde zij zich steeds meer toe op het schrijven van verhalen, iets wat zij van jongsaf had gedaan. In 1980 verscheen “Een Moeder van Niks”, een bundel impressies over het lief en leed, vallen en opstaan van een jonge moeder. Het boek werd onlangs voor de tiende keer herdrukt; er zijn zo’n 40.000 exemplaren van verkocht. Ook haar biografie over haar moeder Ank van der Moer werd, hoewel minder vaak, herdrukt: “Kouwe wind, Ank.” In 1989 verscheen een bundel met niet autobiografische verhalen: “Hoe moet je kijken”? In ’92 “Brieven naar boven,” brieven aan geliefde overledenen. Voor de serie “Oog in oog” van het IKON schreef zij een dubbele monoloog ( het zelfde verhaal verteld door beurtelings een moeder en een zoon): “Mascarpone” en voor de NCRV een pilot die werd gespeeld door Anne Wil Blankers: “Herfst”.
Annemarie Oster publiceerde en publiceert in verschillende kranten, tijdschriften en programmabladen. Van Elegance tot Maatstaf, van Avantgarde tot VARA-TV-Magazine. Ook stond zij met een serie op de achterpagina van NRC/Handelsblad waarin mannen werd gevraagd “hoe zij zich zouden voelen als vrouw”. Die mannen waren o.a. Frits Bolkenstein, Lee Towers en Herman Krebbers. Ook Thom Hoffman, Adriaan Morrien en Martijn Krabbé werden aan de tand gevoeld.
Was zij gedurende lange tijd theaterrecensent bij HP/de Tijd, de laatste jaren schrijft zij voornamelijk columns: als “Vrouw van de Wereld” bij De Volkskrant en op de achterpagina van HP/de Tijd “Lichtzinnige Herinneringen”. Die columns leidden tot het boek “Sjans” dat inmiddels meerdere malen is herdrukt.
Gedurende het seizoen 2004/ 2005 toerde Annemarie Oster door het land met haar programma “Vrouw van de Wereld”.
Mei 2010 verscheen ‘Een vrouw om achterna te reizen’, wederom een boek over haar moeder Ank van der Moer. Geen biografie, eerder een verslag over de wederzijdse liefde van een moeder en een dochter.
Sinds maart 2011 schrijft zij weer een wekelijkse column in de Volkskrant onder de titel: ‘Mooi geweest’. In oktober 2012 verscheen het gelijknamige boek met columns, o.a. uit de Volkskrant, Elle en Elegance. Op de presentatie kreeg zij een lintje opgespeld (ridder in de orde van Oranje Nassau) door wethouder Andree van Es.
Bron: www.annemarieoster.nl
Annemarie Oster werd in 1942 geboren in Den Haag. Destijds zaten haar toneelspelende ouders bij Het Residentie Toneel. Haar vroege jeugd bracht zij door in Den Haag, daarna in Amsterdam. Inmiddels speelde het drukbezette echtpaar bij “Comedia”, daarna “De Nederlandse Comedie”. De dochter verhuisde naar pleegouders in respectievelijk Leusden en Amersfoort.
Vanaf haar vijftiende woonde ze opnieuw bij haar moeder in Amsterdam waar zij het gymnasium bezocht. Maar niet lang. Zwitserse en Engelse kostscholen volgden. En daarna de toneelschool. Toch ging zij niet aan het toneel. Maar –vooralsnog- naar de radio. Daar was zij een paar jaar omroepster bij de VPRO. Dit speelde zich af in de nadagen van de dominees. Allengs werd de kleine maar dappere zendgemachtige geinfiltreerd door ruimer denkenden. Via een satirisch programmaatje waarvoor zij op eigen teksten diverse zangeressen parodieerde,werd Oster ontdekt voor de televisie. In haar debuut “Door de ogen van Annemarie Oster” (ergens in de jaren zestig) liet zij, behalve horen ook zien hoe o.a. Liesbeth List, Brigitte Bardot en Rika Jansen hun kunsten stonden te vertonen.
Naar aanleiding hiervan engageerde Dimitri Frenkel Frank haar voor het VARA-televisieprogramma “Hadimassa” waaraan zij vijf seizoenen mee zou werken. Daarin zong zij (de titelsong) en speelde zij, in sketches (met Ton van Duinhoven, Wim de Bie en Kees van Kooten) vrouwen in alle soorten en maten en van alle leeftijden. In de tussentijd nam zij op het toneeltje van cabaretgezelschap Lurelei, naast o.a. Sylvia de Leur en Gerard Cox, de rol op van Jasperina de Jong.
In die zelfde tijd maakte zij een langspeelplaat met eigen liedjes “Liefde op het laatste gezicht” waar een televisieprogramma van werd gemaakt. En samen met haar vader Guus Oster en Willeke Alberti (’69) presenteerde zij Het “Grand Gala du Disque” waar zij haar toekomstige echtgenoot John Vis ontmoette. In 1970 trouwde zij, kreeg kinderen en hield, na nog 1 seizoen “Hadimassa”, op met televisie en cabaret.
In de loop der huwelijksjaren legde zij zich steeds meer toe op het schrijven van verhalen, iets wat zij van jongsaf had gedaan. In 1980 verscheen “Een Moeder van Niks”, een bundel impressies over het lief en leed, vallen en opstaan van een jonge moeder. Het boek werd onlangs voor de tiende keer herdrukt; er zijn zo’n 40.000 exemplaren van verkocht. Ook haar biografie over haar moeder Ank van der Moer werd, hoewel minder vaak, herdrukt: “Kouwe wind, Ank.” In 1989 verscheen een bundel met niet autobiografische verhalen: “Hoe moet je kijken”? In ’92 “Brieven naar boven,” brieven aan geliefde overledenen. Voor de serie “Oog in oog” van het IKON schreef zij een dubbele monoloog ( het zelfde verhaal verteld door beurtelings een moeder en een zoon): “Mascarpone” en voor de NCRV een pilot die werd gespeeld door Anne Wil Blankers: “Herfst”.
Annemarie Oster publiceerde en publiceert in verschillende kranten, tijdschriften en programmabladen. Van Elegance tot Maatstaf, van Avantgarde tot VARA-TV-Magazine. Ook stond zij met een serie op de achterpagina van NRC/Handelsblad waarin mannen werd gevraagd “hoe zij zich zouden voelen als vrouw”. Die mannen waren o.a. Frits Bolkenstein, Lee Towers en Herman Krebbers. Ook Thom Hoffman, Adriaan Morrien en Martijn Krabbé werden aan de tand gevoeld.
Was zij gedurende lange tijd theaterrecensent bij HP/de Tijd, de laatste jaren schrijft zij voornamelijk columns: als “Vrouw van de Wereld” bij De Volkskrant en op de achterpagina van HP/de Tijd “Lichtzinnige Herinneringen”. Die columns leidden tot het boek “Sjans” dat inmiddels meerdere malen is herdrukt.
Gedurende het seizoen 2004/ 2005 toerde Annemarie Oster door het land met haar programma “Vrouw van de Wereld”.
Mei 2010 verscheen ‘Een vrouw om achterna te reizen’, wederom een boek over haar moeder Ank van der Moer. Geen biografie, eerder een verslag over de wederzijdse liefde van een moeder en een dochter.
Sinds maart 2011 schrijft zij weer een wekelijkse column in de Volkskrant onder de titel: ‘Mooi geweest’. In oktober 2012 verscheen het gelijknamige boek met columns, o.a. uit de Volkskrant, Elle en Elegance. Op de presentatie kreeg zij een lintje opgespeld (ridder in de orde van Oranje Nassau) door wethouder Andree van Es.
Bron: www.annemarieoster.nl
Annemarie Oster heeft een Wikipedia pagina! Klik hier om naar Wikipedia te gaan.
Annemarie Oster - Wikipedia
Annemarie Oster - Wikipedia
Annemarie Oster heeft een eigen website! Klik hier om naar de website te gaan.
