Over Johan Klein Haneveld
In het kort: Ik schrijf al verhalen vanaf mijn basisschooltijd. Tijdens mijn studie Biomedische Wetenschappen legde ik het schrijven echter naast me neer vanwege mijn religieuze overtuiging. Van het plichtgevoel en schuldgevoel waar ik mee worstelde, raakte ik overspannen. Een docent gaf me toen het advies dat te gaan doen wat ik het liefst wilde. En dat was natuurlijk het schrijven van verhalen. Mijn debuutroman 'Neptunus' verscheen in 2001, en in 2002 schreef ik 'Het Wrak', als actieboek voor de maand van het spannende boek van de christelijke uitgevers. Ook schreef ik enkele non-fictie boeken over mijn omgang met mijn kerkelijke opvoeding. Mijn laatste boek is 'De Krakenvorst, boek 1: Keruga'.

Zoals veel auteurs begon ik al op jonge leeftijd met schrijven. Mijn eerste manuscript heb ik nog steeds. Het is een schrift en voorin heb ik mijn leeftijd neergezet: acht jaar. Het onderwerp is biologie en al in het eerste hoofdstuk betoog ik dat de evolutietheorie van 'Chales Dawin' fout is.
Mijn ideeën over de wisselwerking tussen geloof en wetenschap zijn in de afgelopen dertig jaar wel wat veranderd (hoewel interessant genoeg hetzelfde manuscript een tekening bevat van een evolutieboom van vis tot dinosaurus, dus zelfs toen was er al enige spanning aanwezig). Mijn liefde voor schrijven is gelukkig hetzelfde gebleven.
Aangezien we op school te weinig opdrachten kregen voor opstellen, besloot ik dan maar mijn eigen verhalen te gaan schrijven. En toen ik had leren typen werden het zelfs boeken. Zo schreef ik op de middelbare school een serie avonturenverhalen over twee biologen, Joost en Cliff, en hun Japanse vriendin Yoko. Ja, ik liet me graag inspireren door stripverhalen. Ook zette ik toen mijn eerste sciencefictionverhalen op papier en een bundel daarvan mocht ik op mijn lijst zetten voor Nederlands.

Tegen de tijd dat ik Biomedische Wetenschappen ging studeren in Leiden, had ik mijn schrijven echter naast me neergelegd. Ik was namelijk opgegroeid in een strenge christelijke kerk, de Vergadering van gelovigen. En daar werden verbeelding en kunst als iets verdachts beschouwd. Niet alleen moest ik mezelf en mijn voorkeuren en verlangens gaan wantrouwen, ik werd geacht mijn tijd te vullen met gebed en Bijbelstudie. Aangezien ik altijd alles serieus neem, was ik ook hierin gewetensvol. Na een paar jaar ontwikkelde ik ernstige slaapproblemen. Mijn overspannenheid leidde ertoe dat ik een jaar studievertraging opliep.

Een docente aan de opleiding adviseerde mij om niet langer te doen waar ik mij toe verplicht voelde, maar als ik thuiskwam van werk mezelf eens te vragen wat ik zelf zou willen. Ik hoefde er niet lang over na te denken. Ik wilde schrijven! Ik liet al mijn christelijke activiteiten varen, en begon aan 'Neptunus'. In dat boek worstelt een van de hoofdpersonen met haar geloof en de dreiging van overspannenheid. Niet toevallig natuurlijk. 'Neptunus' verscheen in 2001. In 2002 had ik de eer het christelijke actieboek voor de maand van het spannende boek te schrijven, 'Het Wrak'. Het vervolg op 'Neptunus', 'De Derde Macht', kwam uit in 2013.
Ik begon in de tussentijd trouwens van het schrijven mijn werk te maken en was aangenomen als wetenschappelijk redacteur bij het 'Pharmaceutisch Weekblad'. Ondertussen ben ik alweer negen jaar eindredacteur van het 'Tijdschrift voor Diergeneeskunde', waar ik met veel plezier interviews afneem, nieuwsberichten schrijf en teksten van anderen redigeer.

Ook al had ik tijdens mijn overspannenheid de kerk waarin ik opgroeide de rug toegekeerd, de beelden en ideeën over God die ik had meegekregen was ik daarmee nog niet kwijt. Ik had nog steeds het idee dat God eigenlijk boos op mij was, en mij niet in zijn aanwezigheid kon verdragen. Dit was de basis voor een diepe depressie, gepaard gaande met een fragiel zelfbeeld, waardoor ik bijna een decennium lang gebukt ging onder een 'writers' block'. Als anderen me vroegen om een idee voor een verhaal, kon ik ze direct helpen en ze een plot aan de hand doen. Maar bij mezelf kwam niks naar boven. Het was uitermate frustrerend, en ik begon al bang te worden dat ik alleen nog maar non-fictie zou kunnen schrijven.

In 2012 werd ik echter tot twee keer toe vrij ernstig ziek: wondroos. Ik was daar erg van onder de indruk. Ik stelde mezelf de vraag: als ik zou komen te overlijden, waar zou ik dan het meest spijt van hebben? Het antwoord was: dat ik niet meer verhalen had geschreven. Mijn stress, die tot mijn ziekte had geleid, kwam niet van het teveel moeten schrijven, maar van het te weinig schrijven wat ik echt wilde. Toen ik daarna prioriteit ging geven aan fictie, verdween de stress snel. Ik had al in 2001 de eerste hoofdstukken geschreven van een fantasyduologie 'De Krakenvorst'. Ik was toen echter tussen twee paragrafen in blijven steken. Nu lukte het me echter wel verder te schrijven. Ik voltooide het tweede boek van 'De Krakenvorst' vlak voordat ik in november 2013 trouwde met Bianca.

Ik schrijf de laatste tijd ook veel korte SF-verhalen. Ik deed mee aan de Trek Sagae-verhalenwedstrijd in 2014, en won de eerste prijs. In 2016 bereikte ik de derde plek in de Fantastels-wedstrijd met mijn verhaal 'De droom'.

Schrijven is overigens niet mijn enige hobby. Ik kijk ook graag films en SF-series, teken niet onaardig, lees natuurlijk veel, bezoek fantasyfestivals en stripbeurzen, en verzorg vier aquariums, met onder andere maanvissen, slakkehuisbroedende cichliden uit het Tanganyikameer, dwergklauwkikkers, dropgoerami's en een muskusschildpad. Daarnaast wil ik ook nog al eens een spel spelen op de PS4 of in een Engelse pub met een goede pint cider bomen over het leven, geloof en verbeelding met een goede vriend.

---

Bron: johankleinhaneveld.blogspot.nl/p/johan-zelf.html