Over Ad Hoofs
Naam: Ad Hoofs
Geboren: Ja
Wanneer: 19 mei 1957
"Gelukkig" getrouwd met Daisy
Kinderen: één dochter Kim, geboren in Hengelo in 1984
Beroep: geen schrijver, dat is een van mijn hobby's
Wat dan wel: leerkracht

Levensloop

Ik ben geboren en opgegroeid in een oude buurt in Tilburg, vlakbij de Piushaven in het Wilhelmina kanaal. In mijn vrije tijd heb ik altijd veel gesport, in het begin vooral gevoetbald (LONGA) en later veel badminton gespeeld. Toen ik 15 jaar was, heb ik enkele jaren in de weekeinden en vakanties op de Efteling gewerkt. Daar merkte ik dat ik, ondanks het feit dat ik al ouder was, de sprookjes nog steeds leuk vond. Nu nog vind ik tekenfilms, kinderprogramma's en kinderboeken leuk. Na mijn schooltijd ben ik in 1983 in Moergestel met Daisy getrouwd, waarna we vrij kort daarna in Hengelo (Ov) zijn gaan wonen, omdat ik daar werk had gevonden als docent.

Ik heb schrijven altijd leuker gevonden dan lezen, al las ik als kind met plezier de Kameleon boeken. Op de basisschool schreef ik al graag opstellen. Mijn eerste (echte) verhalen heb ik geschreven voor een sportclubblad in Hengelo.

We zijn in 1986 verhuisd naar Dongen, waar we nog steeds wonen. In 1987 is een als grap bedoeld verhaal in de VPRO gids gepubliceerd. Ik kreeg overal goede, leuke reacties waarna ik, in navolging van een familielid, besloot om verhalen voor kinderen te gaan schrijven. Deze heb ik naar Bobo, Taptoe en Donald Duck gestuurd. Na een aantal teleurstellingen, wijze lessen en adviezen werd het eerste verhaal in 1992 in de Taptoe gepubliceerd. De meeste verhalen verschenen echter in de DD, omdat die door meer oudere kinderen werd gelezen. Tussendoor ben ik aan een boek begonnen, dat ik uiteindelijk naar een aantal uitgevers heb gestuurd. Ook hier kreeg ik na vele wisselende reacties, aanpassingen en afwijzingen uiteindelijk bij een uitgever een positief bericht. Mijn eerste boek EEN VAKANTIE NAAR DE HAAIEN werd begin 1994 gepubliceerd.

Tijdens mijn studie (ik was toen 22) nam een vriend me eens mee naar karate. Ik was meteen verkocht en vanaf die dag heeft de vechtsport me niet meer losgelaten. Vroeger had ik mijn kamer vol hangen met posters van Bruce Lee, dus er ging toch wel een oude wens in vervulling. Bruce was mijn grote held vroeger.

Mijn eerste verhaal in de Taptoe ging over karate. Dat was toen nog gewoon toeval. Enkele jaren later ben ik bewust karate in mijn verhalen gaan stoppen. Dat is niet altijd even makkelijk, er heerst nog veel wantrouwen tegen vechtsport. Maar ik weet dat kinderen het leuk en erg spannend vinden, dus voorlopig ga ik door.

Zelf vond ik karate vooral leuk omdat je alle spieren van je lichaam gebruikt en er zelfvertrouwen door krijgt. Het is best moeilijk omdat er veel ingewikkelde bewegingen snel en precies uitgevoerd moeten worden. Eigenlijk was ik maar een zeer middelmatige karateka, al zeg ik het zelf. Om het goed te leren, had ik er op jonge leeftijd mee moeten beginnen. Na ruim 20 jaar wilde ik eens een andere vechtsport proberen. Na jaren van twijfel heb ik begin 2002 de overstap gemaakt naar aikido en tai chi. Aikido vind ik zonder twijfel de moeilijkste vechtsport die er is. Er zijn veel verschillende bewegingen die achter elkaar uitgevoerd, ontelbare combinaties opleveren. Ook de pacifistische instelling van aikido bevalt me, want aikido is puur op verdedigen gericht. Het oefenen met de jo (stok) en de boken (houten zwaard) vind ik een verrijking van mijn kennis van krijgskunsten. Bij tai chi bevalt me de spirituele kant ervan enorm en daarbij leer ik mijn lichaam beter kennen. Het is bovendien rustgevend en het verbeterd mijn concentratie vermogen.

---

Bron: http://members.home.nl/adhoofs/Biografie.html